کونامی نام «بیگ باس» را در ژاپن ثبت کرد

شرکت ساخت دستگاه‌های بازی کونامی[دستگاه‌هایی مانند ماشین پینبال] نام «بیگ باس» را ثبت کرده است. بر اساس اطلاعات منتشر شده توسط سایت Silicon Era که وظیفه ثبت دستگاه‌های بازی را بر عهده دارد، این نام می‌تواند برای مواردی چون بازی‌هایی کارتی و دیگر نوع بازی‌هایی بردی به کار رود.

این ثبت ممکن است تنها به خاطر موارد حقوقی باشد و هیچوقت بازی کارتی با نام بیگ باس ساخته نشود که ما نیز به همین مورد امید داریم، البته در قبل کونامی چنین ماشین‌هایی را با نام بازی‌هایی چون «سایلنت هیل» ساخته است.

در «استار وارز بتل‌فرانت» نیازی به خرج کردن پول نخواهید داشت

در بازی «استار وارز بتل‌فرانت» شما تنها می‌توانید موارد درون بازی را با پولی که از ماموریت‌های آن به دست آورده‌اید تهیه کنید و خرج کردن اسکناس‌هایتان در این بازی جایی ندارد.

DICE اعلام کرده است که هیچگونه برنامه‌ای برای ایجاد امکان خرید پول درون بازی ندارند و در این راستا آقای «نیکلاس فگرایوس»، طراح بازی اینگونه پاسخ داده است:
«سیستم تجارت بازی به نحوه بازی کردن شما بستگی دارد، شما می‌توانید با به انجام رساندن ماموریت‌ها اعتبار به دست بیاورید و با آن موراد درون بازی را تهیه کنید.»

آقای فگرایوس همچنین اعلام کرد که دو نوع اعتبار درون بازی وجود دارد و هر دو به عنوان پاداش برای حرکت‌های مختلف به گیمرها داده می‌شود:
«شما می‌توانید با انجام اعمالی امتیاز به دست آورید و آن امتیازها برای شما اعتبار در پی خواهند داشت، هر چه بیشتر کار انجام دهید به همان میزان امتیاز بیشتر دریافت خواهید کرد؛ علاوه بر این موارد چالش‌هایی دورن بازی وجود دارند که با انجامشان اعتبار به دست می‌آورید.»

تماشا کنید: ماشین‌های جدید و شخصی‌سازی آن‌ها در تریلر جدید نید فور اسپید

تریلری جدید از آخرین نید فور اسپیدی که قرار است عطش سرعتمان را بخواباند منتشر شده که شخصی سازی‌های قابل اعمال روی ماشینتان را نمایش می‌دهد. طبق یک رسم کهنه و تکراری باید بگوییم: علاوه بر تغییرات ظاهری ماشین قادرید تک تک اجزای داخلی را هم طبق میلتان ارتقا دهید.

جمله‌ای که برای هر نسخه‌ی بازی می‌شنویم و خب خیلی هم خوب است ولی کمتر می‌توان به چشم یک شاخصه‌ی عجیب و غریب به آن نگاه کرد. خلاصه از موتور تا سیستم سوخت و خنک کننده‌ها بگیرید تا رنگ و برچسب‌های روی ماشین، همه در نید فور اسپید قابل شخصی سازی‌اند.

دورخیز نهایی | نقد قسمت چهارم بازی Tales From The Borderlands

وقتی اولین شماره از یک محصول فرهنگی می‌ترکاند، انتظارات از قسمت‌های بعدی در راستای آن می‌چسبند به سقف! حالا می‌خواهد این محصول یک فیلم باشد، موسیقی باشد یا یک بازی رایانه‌ای. قسمت اول از مجموعه‌ی «قصه‌هایی از سرزمین‌های مرزی» (Tales From The Borderlands) استودیوی تل‌تیل هم به‌قدری عالی و کم‌نقص بود که حجت را برهمه‌مان تمام کرد. همین مهم باعث شد قسمت‌های بعدی بازی با وجود اینکه عالی و استاندارد بودند با استاندارد چسبیده به‌ سقف قسمت اول مقایسه شوند و این طور به‌نظر بیاید که نقصان و کاستی مهمی وجود دارد. در حالی که چنین نبود و دو قسمت بعدی بازی هم در حد و اندازه‌ی بازی‌های سریالی تل‌تیل عرض اندام کرده بودند. ولی قضیه در مورد قسمت چهارم بازی کمی تا قسمتی فرق می‌کند و بازی، توقعات را برآورده نکرده است. اصلا دلیل این تاخیر طولانی بنده برای نوشتن درباره‌ی این قسمت هم همین بود و قصد نداشتم چیزی در مورد قسمت چهارم که «نقشه‌ی فرار براوو» (Escape Plan Bravo) نام دارد بنویسم و می‌خواستم همه چیز را موکول کنم به قسمت پایانی و یک جمع‌بندی نهایی. ولی راستش را بخواهید دلم نیامد! قسمت چهارم بازی با اینکه به هیچ عنوان در حد و اندازه‌ی سه قسمت قبلی نیست ولی به هر روی استانداردهای قصه‌گویی، شخصیت‌پردازی و روایت قصه را رعایت کرده است.

دیوانگی به وقت صبح | نقد و بررسی بازی Until Dawn

چه چیزی باعث می‌شود تن مان بلرزد؟بیایید بر سر موضوع اصلی‌مان یعنی بازی «تا سپیده‌دم» (Until Dawn) برویم. بازی‌ای که می‌توانید دو نوع متفاوت از ترس خود را ببینید و به سادگی حس کنید. بازیی‌ای که هرچند شما را تا مرز سکته پیش نمی‌برد اما می‌تواند ترس‌های شخصیتان را به راحتی برای‌تان متجلی کند.
همه‌ی ما می‌دانیم در یک بازی شاخه‌ی وحشت تنها چیزی که ملاک نیست داستان است! زیرا در این موارد داستان آن قدر کلیشه‌ای خواهد بود که باعث می‌شود شما توجه‌تان را بر روی صحنه ی ترسناک جلب کنید و خیلی کم به سمت داستان کشیده شوید. اما نکته‌ی بسیار مهمی که در تا سپیده‌دم وجود دارد، این است که بازی گیم‌پلی انتخابی دارد. پس به همین دلیل مهم‌ترین چالش بازی روایت داستان خوب و شخصیت‌پردازی عالی است. می‌توانم کاملاً جدی بگویم که بازی از پس این چالش به خوبی برآمده و داستان بازی از جایی شروع می‌شود که 7 دوست صمیمی و هم کلاسی تصمیم می‌گیرند به کلبه‌ای بروند که متعلق به 3 نفر از دوستانشان به نام های جاش، هانا و بِس است. نکته‌ی جالب اینجاست که یکی از زیر ژانرهای گونه‌ی وحشت مربوط به‌همین رفتن دسته جمعی تعدادی دوست به کلبه‌ای برای تفریح است که به فاجعه‌ای خون‌بار و پر از ترس ختم می‌شود. ولی ظاهرا نویسنده‌های این بازی توانسته‌اند به این کلیشه‌ی نه‌چندان جذاب افسار زده و از آن به‌عنوان برگ برنده‌شان استفاده کنند. اصلا نیازی به اشاره کردن ندارد که اشتباهی رخ می‌دهد و فاجعه‌ای جمع را به بحران می‌کشد و این شروع ماجراهای تا سپیده‌دم است.