هزار و یک بار عشق

هزار و یک بار عشق
یکم بار که عاشق شد , قلبش کبوتر بود و تنش از گل سرخ, اما عشق آن صیاد است که کبوتران را پر می دهد و آن باغبان است که گلهای سرخ را پرپر می کند, پس کبوترش را پراند و گل سرخش را پرپر کرد.
دوم بار که عاشق شد , قلبش آهو بود وتنش از ترمه و ترنم , اما عشق آن پلنگ است که ناز آهوان و مشک آهوان نرمش نمی کند , پس آهویش را درید و تنش را به طوفان خود تکه تکه کرد که عشق طوفان است و نه ترمه می ماند و نه ترنم.
سوم بار که عاشق شد , قلبش عقاب بود و تنش از تنه سرو, اما عشق آن آسمان است که عقابان را می بلعد و آن مرگ است که تن هر سروی را تابوت می کند , پس عقابش در آسمان گم شد و تنش تابوتی روان بر رود عشق.
و چهارم با و پنجم بار و ششم بار و هزارم بار
هزار و یکم بار که عاشق شد , قلبش اسبی بود از پولاد و آتش و خون و تنش از سنگ و غیرت و استخوان, و عشق آمد در هیئت سواری , با سپری و سلامی بر قلبش نشست و عنانش را کشید, آن چنان که از جا کنده شد.
سوار گفت : از این پس زندگی میدان است و حریف خداوند , پس قلبت را بیاموز که:
عشق کار نازکان نرم نیست عشق کار پهلوان است ای پسر
آنگاه تازیانه ای بر سمند قلبش زد و تاخت و آن روز روز نخست عاشقی بود."